زرفایل

1- تومور 

2- تومورهاي خوش خيم 

3- تومورهاي بد خيم 

4- انتشار تومورها

5- تومورهاي مغزي

6- عود تومورهاي مغزي 

7- روش هاي درماني

8- عوارض جانبي روش هاي درماني

9- منابع ومآخذ

تومور 

تومور يک توده غير طبيعي از سلول هاست. سلولهاي تومور به دلايلي که هنوز ناشناخته هستند، رشد مي‌کنند و رشد آنها بدون توجه به نيازهاي بدن است و از آنجايي که مواد غذايي سلولهاي طبيعي را از خون جذب مي‌کنند بنابراين غالبا براي بدن زيان‌آور هستند. تومورها را غالبا نيوپلاسم‌ها (Neoplasm) يا نورشد يافته مي‌نامند.

 بافتهاي بدن به دنبال آسيب يا خسارت ديدن دراثرفرسودگي طبيعي سلولها بطور دائم ترميم و با سلولهاي جديد جايگزين مي‌گردند. بنابراين بطور کلي، رشد و ترميم بسته به نيازمنديهاي بدن بطور دائم روي مي‌دهند. اندام‌هاي خاصي مي‌توانند از نظر اندازه بزرگ شوند (هيپرترومي) يا تعداد سلولهايشان را افزايش دهند (هيپرپلازي) و اين در صورتي است که کار خواسته شده از آن اندام بيش از ظرفيت آن باشد.

تومور ها را معمولا˝به دو دسته تقسيم مي کنند :

1- تومورهاي خوش خيم

2- تومورهاي بدخيم

تومور هاي خوش خيم :

تومورهاي خوش‌خيم به آهستگي و به صورت تصاعدي رشد کرده و به بافتهاي ديگر تهاجم نمي‌نمايند. اين تومورها روي بافتهاي مجاور فشار وارد مي‌کنند ولي رشدشان ممکن است پس از مدتي قطع شود و آنگاه بدون تغيير باقي مي‌مانند. سلولهاي تومورهاي خوش‌خيم معمولاً شبيه به سلولهاي بافتي که از آن بوجود آمده‌اند هستند. با برداشتن کامل اين تومورها با عمل جراحي ديگر عود نمي‌کنند. معمولاً طول عمر بيمار را کوتاه نمي‌کنند. البته وجود تومورهاي خوش‌خيم در محلهاي خاصي ممکن است کشنده باشد. زيرا ممکن است اين تومورها در کار يک اندام حياتي دخالت نمايند. تومورهاي خوش‌خيمي که در مغز بوجود مي‌آيند خارج کردن کامل آنها غالبا مشکل يا غير ممکن است و بنابراين فشار ناشي از اين تومورها که در داخل کاسه سر به ساختمانهاي مجاور وارد مي‌شود ممکن است باعث مرگ گردد.

تومور هاي بدخيم :

تومورهاي بدخيم به طور تصاعدي رشد کرده و اگر جلوي رشد شان گرفته نشود به طرق مختلف باعث مرگ بيمار مي‌گردند. اين تومورها سريعا رشد کرده و سلولهاي تشکيل‌دهنده آنها از سلولهاي تومورهاي خوش‌خيم کمتر تمايز يافته‌اند. به عبارت ديگر اين تومورها تمايل دارند که همانند بافت جنيني که از آن عضو اصلي (قبل از سرطاني شدن) توسعه پيدا کرده باشند. تومورهاي بدخيم غالبا به ساير بافتها انتشار يافته (متاستاز) و برداشتن موضعي تومور در اطراف خط قطع کردن تومور است.

انتشار تومورهاي بدخيم با تهاجم مستقيم به بافتها مجاور و همچنين با تشکيل تومورهاي ثانويه در اندام‌هايي که دور از محل تومور اوليه هستند، صورت مي‌گيرد. متاستازها بطور خيلي شايع در غدد لنفاوي، ريه‌ها، کبد، استخوانها، غدد فوق کليوي، کليه‌ها و مغز يافت مي‌شوند. تومورهاي اصلي به عنوان رشد اوليه شناخته شده و متاستازها رشدهاي ثانويه ناميده مي‌شوند.