زرفایل

گوجه سبز به ميوه ي درختان مختلفي که متعلق به نژاد PRUNS از خانواده ي ROSE هستند، اطلاق مي شود. بر پايه ي نوشته هاي قديمي، نژاد اين گياه قدمت 2000 ساله دارد و چيني ها اولين کساني بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته مي شود که اين گياه از طريق سوريه يا ايران به يونان آورده شده است. درختان گوجه سبز در نواحي معتدل بهترين رشد را دارند و در آب و هواي ملايم به رنگ هاي ارغواني، قرمز، نارنجي، زرد و سبز روشن در مي آيند. آب و هواي سرد باعث ايجاد رنگ قهوه اي و ظاهر نامطلوب ميوه ي گوجه سبز مي شود. اين ميوه به سرعت مي رسد و مدت نگهداري آن در يخچال 4 روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش ها مصرف مي شود. اين ميوه غني از ويتامين C ، اسيد ماليک، اسيد سيتريک است. مصرف زياده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده مي شود.

ارزش غذايي 100 گرم گوجه سبز

کربوهيدرات 51/8 گرم ، چربي 84/2 گرم ، پروتئين 6/1 گرم ، فيبر خام 5/0 درصد .

با مصرف 100گرم گوجه سبز ، 5 درصد ويتامين A ،1/2 درصد ويتامينB1 ( تيامين ) ، 9/1 درصد ويتامين B2 ( ريبوفلاوين ) ، 8/2 درصد نياسين ، 13 درصد ويتامين C ، 5/1 درصد کلسيم ، 2/2 درصد فسفر ، 5 درصد آهن و 6/3 پتاسيم مورد نياز در روز تامين مي شود.

خواص درماني

CULPEPES، گياه شناس معروف قرن 17 عقيده داشت که مصرف گوجه سبز براي بهبود طعم دهان مفيد است و پختن برگ هاي درخت گوجه سبز در سرکه مي تواند در درمان کرم هاي حلقوي موثر باشد. از خواص ديگر اين ميوه ، خاصيت مسهلي آن است که به خوبي شناخته شده است. همچنين اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشار خون و چربي خون، حذف رسوبات از خون و تنظيم عملکرد معدي- روده اي است.